Na een lang voorbereidingstraject was het zaterdag dé dag. Al op tijd in Amsterdam werd na een korte briefing bekend gesteld wie welke kransen mocht aanreiken op de Dam. Guido Augustijn mocht de krans aanreiken voor elle gevallen militaire en burger zeevarende slachtoffers. Finn Visser hoorde uiteindelijk ook zijn naam aan het einde van de opsomming: hij mocht samen met een scout de krans van de koninklijke hoogheden aanreiken.
Nadat nog uitgebreid het kransen protocol was doorgenomen verzamelden de kransdragers in de Nieuwe Kerk om na afloop van de bijeenkomst en het vertrek van het koninklijk paar als eerste de stoet te openen door het erecouloir richting monument op de Dam. Voor het Koninklijk paar met gevolg het paleis verlieten werd de krans al zijdelings gereedgezet zodat deze even voor 20.00 uur kon worden overgedragen aan de adjudanten van Zijne Majesteit. Hiermee zat het werk van Finn erop. Guido was na achten aan de beurt om zijn krans aan te reiken.
Naast Finn en Guido waren nog 10 zeekadetten van andere korpsen en ruim 80 scouts uit de provincie Limburg de hele dag in de weer met hun eigen specifieke taken. Rolstoelbegeleiders werden ingedeeld en gekoppeld aan een van de genodigde gasten. De bloementafel werd opgemaakt met een Nederlandse driekleur en de bloemen voor de schoolkinderen werden in gereedheid gebracht. Om 18.00 uur werden door scouts en zeekadetten de vlaggen achter het monument, de 15 vlaggen van de provincies en de overzeese gebiedsdelen en de Koninkrijksvlag halfstok gehesen. Bij de ingang van de Nieuwe Kerk was een bloemengaderobe ingericht om bloemstukken van genodigden tijdelijk neer te zetten tot na de bijeenkomst in de Nieuwe Kerk.
Voor de Waardse kadetten was het een enorme belevenis die ze naar verwachting nog lang zal bijblijven. Finn: “Ik vond het bijzonder om mee te maken. Zowel de voorbereiding als de herdenking zelf. Tijdens de voorbereidingsdagen heb ik nieuwe vrienden gemaakt. Ik was vereerd dat ik voorop mocht lopen op de Dam en de krans van de koning mocht dragen. Het is iets wat ik nooit meer zal vergeten.”
Dank en waardering gaat uit naar Scouting Nederland, de grote motor achter dit samenwerkingsverband met het Nationaal Comité 4 en 5 mei.
